Serrekijken bij aardbeienteler Wim

“Zo goed als het ganse jaar schitteren er verse aardbeien aan de plantjes in onze serres”. Wim Meyers, aardbeienteler uit Riemst, schotelt meteen een portie goed nieuws voor. Dankzij het vakmanschap van onze telers koop je vandaag heerlijke Belgische aardbeien van maart tot na Kerstmis. Wim is één van die gepassioneerde vakmensen en hij zet de deur open voor een blik in zijn serre.

Je proeft de liefde voor de job als hij spreekt. Dat moet ook, zegt hij: “Aardbeien vragen veel zorg en het productieproces is niet eenvoudig. Om dat goed te doen moet je wel een grote liefde hebben voor het vak.”

Om minder onderhevig te zijn aan prijsschommelingen spreidt Wim de oogst over het hele jaar. In de serres hebben de aardbeien een godenleven. Het licht, de voeding, de temperatuur en de vochtigheidsgraad worden met zorg afgestemd op de noden van de vrucht. Het resultaat zijn prachtexemplaren van de vroege lente tot aan het einde van het jaar.

Sluipwesp als geheime wapen

“Vroeger was het een race tegen de klok om de eerste aardbeitjes van het seizoen te kunnen oogsten. Pure competitie, daar had ik geen zin in. Ik stak mijn energie liever in het bannen van bestrijdingsmiddelen”, vertelt de 35-jarige teler trots.

Het geheime wapen is de sluipwesp. De kleine collega’s van Wim zien geen enkele bladluis over het hoofd.

“Voor andere schadelijke insecten of mijten zetten we weer andere natuurlijke bestrijdingsmiddelen in. Die beestjes vervullen de taak evengoed als ouderwetse bestrijdingsmiddelen.”

Pluk de dag (in alle vroegte)

De aardbeienmicrobe had Wim vroeg te pakken. “Al op mijn zestiende wist ik dat ik in de voetsporen van mijn vader wou treden. Elke vakantie hielp ik mee op de boerderij. Dit is mijn plek. Ik hou ervan om mijn eigen baas te zijn, een zaak te runnen en een ploeg van plukkers te leiden.”

Een ochtendmens zijn helpt ook. “De zomer is de meest intensieve periode. Om zes uur ‘s morgens ga ik aan de slag met de plukkers.”

Wie dacht dat robots, net als in een sciencefictionfilm, machinaal het rode lekkers van tussen de bladeren trekken heeft het mis. Grondig mis. “Om te plukken heb je echt ‘feeling’ nodig. Aan ieder plantje hangen rijpe en bijna rijpe aardbeien, groene exemplaren én bloemetjes. Een machine zou het nooit kunnen overnemen: zelfs het werk van ervaren plukkers moet ik even controleren. Maar het is het allemaal waard: ik kan geen job bedenken die me méér zou liggen.” Een job die ondertussen verder gaat dan aardbeien alleen. “We hebben ons ook gespecialiseerd in frambozen, braambessen en rode bessen.”

De aardbeien van Wim hangen dus in goed gezelschap.

5x per week de grens over

Maar wat met de buitenlandse concurrentie? “Aardbeien uit Egypte, Spanje en Duitsland, je kan ze niet meer wegdenken. Maar onze Belgische aardbeien blijven de lekkerste. Een medewerker van Patisserie Lemmens uit Nederland steekt daarvoor zelfs vijf keer week de grens over. Dat zegt toch genoeg?” En die koopt gewoon bij de boerderij aan de deur.

“Dat vind ik belangrijk, de band tussen de producent en de klant. Daarom dat we ook een grote automaat aan de ingang hebben staan. Iedereen die wil kan op elk moment van de dag een bakje vers geplukte aardbeien kopen.”